M3 General Lee – amerykański czołg z okresu II wojny światowej. Wersja używana przez armię brytyjską z powiększoną wieżą i bez dodatkowej wieżyczki znana była pod nazwą General Grant. Produkcję czołgu rozpoczęto w sierpniu 1941 roku. W jej trakcie wprowadzono w czołgu kilka zmian, z których najważniejszą (w czołgach M3 Lee) było zmniejszenie załogi do 6 osób (obsługę radia przydzielono kierowcy) oraz zamontowanie armat zarówno 37 mm jak i 75 mm o dłuższych lufach. Doświadczenia zdobyte przy produkcji M3 pozwoliły na szybkie przestawienie się tych samych fabryk na produkcję czołgu M4 Sherman, która w latach 1943-44 osiągnęła ogromną skalę - dzięki dużej unifikacji obu pojazdów. Na podwoziu M3 powstało kilka modeli dział samobieżnych. Czołg M3 stanowił też bazę, na której powstał kanadyjski czołg Ram. Po wejściu do produkcji czołgu M4 Sherman powoli wygaszano produkcję M3 by ostatecznie zakończyć ją w grudniu 1942 r. Łącznie - wyprodukowano 6258 szt. czołgu M3 Lee/Grant wszystkich wersji. Używany był przez wojska brytyjskie, australijskie, amerykańskie i radzieckie oraz kraje Ameryki Południowej (104 szt.). Pojedyncze Granty były używane do szkolenia podchorążych w polskim Ośrodku Wyszkolenia Motorowego i Broni Pancernej na Bliskim Wschodzie w latach 1942-1943. Granty w wersji dowódczej znalazły się również na uzbrojeniu 2 Brygady Pancernej. Dowództwo brygady użytkowało 3 takie czołgi w latach 1943- 1944.
M4 Sherman (oficjalnie Medium Tank, M4) – amerykański czołg średni, produkowany w czasie II wojny światowej. Armia brytyjska stosowała nazwę M4 General Sherman. Czołg nazwany na cześć generała Williama Shermana. Pierwsze wersje czołgu M4 były uzbrojone w krótkolufowe działo M3 75 mm nadające się głównie do niszczenia piechoty oraz lekko i średnio opancerzonych celów. Z powodu wysokich strat w walkach z niemieckimi czołgami typu Panther oraz Tiger, wprowadzono długolufową armatę M1 76mm. Tak uzbrojone Shermany miały w nazwie oznaczenie (76) (równolegle niektóre brytyjskie Shermany zostały uzbrojone w armatę 17-funtową również o kalibrze 76 mm). 1641 czołgów było wyposażonych w haubicę M4 105 mm – zazwyczaj nosiły one oznaczenie (105) w nazwie. Oprócz tego każdy Sherman miał na wyposażeniu karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm oraz karabiny maszynowe M2 (liczba karabinów zależała od wersji czołgu). Niektóre Shermany były też uzbrojone w moździerze M3 kalibru 50,8 mm, przeznaczone do stawiania zasłony dymnej.
M3/M5 – amerykański czołg lekki z okresu II wojny światowej. Nadana mu przez Brytyjczyków potoczna nazwa Stuart pochodzi od nazwiska amerykańskiego generała z okresu wojny secesyjnej – Jeba Stuarta. Na początku lat trzydziestych na bazie tych konstrukcji powstał nowy typ czołgu lekkiego M2. Pod wpływem wojennych doświadczeń z Europy, wiosną 1940, Departament Zaopatrzenia opracował projekt gruntownie ulepszonej odmiany czołgu M2A4. W wyniku tych prac powstał czołg lekki M3. Otrzymał on grubszy pancerz (38-51 mm), a także poprawione zawieszenie. W czerwcu 1940 r. projekt ten został zatwierdzony i przyjęty do produkcji, którą rozpoczęto w marcu następnego roku. Wóz był kilkakrotnie modernizowany, między innymi zmieniono nitowaną wieżę na spawaną. Na początku 1942 r. wprowadzono spawany kadłub. Część pojazdów dostała nowe silniki Diesla. Powstały wersje M3, M3 (diesel), M3A1, M3A1 (diesel), M3A3, M5, M5A1. Ogółem w latach 1941-1944 wyprodukowano 22743 czołgi wszystkich wersji.
M26 „Pershing” – amerykański czołg ciężki (od maja 1946 klasyfikowany jako średni) z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej. We wrześniu 1942 roku Departament Uzbrojenia zaproponował budowę nowego typu czołgu średniego, uzbrojonego w armatę kal. 90 mm wywodzącą się z działa przeciwlotniczego o tym samym kalibrze. Stało się to po sukcesach w zwalczaniu czołgów alianckich, odniesionych przez niemieckie działa przeciwlotnicze kalibru 88 mm. W marcu 1943 roku, armata takiego kalibru została zabudowana w prototypowym czołgu T23. Z tego wozu wywodzą się prototypy czołgów T25 i T26. Ostatecznie prace konstrukcyjne skoncentrowano na T26. W czerwcu 1944 roku, zmieniono oznaczenie czołgu z T26 na M26. Równocześnie zmieniono klasyfikację wozu. Został on zaklasyfikowany jako czołg ciężki. Dokonano tego głównie dla podniesienia morale amerykańskich czołgistów, walczących z przeciwnikiem uzbrojonym w ciężkie czołgi typu Tygrys (po wojnie ponownie zmieniono klasyfikację). Nazwa pojazdu upamiętniać miała gen. Johna J. Pershinga, dowódcę Amerykańskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Europie podczas I wojny światowej. Konstrukcja czołgu M26 była rozwijana. W 1949 roku powstał czołg M46 Patton, dał on początek całej rodzinie czołgów Patton. Znajdują się one do dzisiaj w uzbrojeniu wielu państw świata.